Πάνω-κάτω όλοι μας έχουμε αφιερώσει λίγο (ή πολύ) χρόνο από τη ζωή μας για να σκεφτούμε το λόγο που υπάρχουμε επάνω στον πλανήτη, για πιο λόγο/σκοπό ζούμε, ποια τέλος πάντων η χρησιμότητά μας σε αυτόν τον πλανήτη.
Σκέψεις πολλές, πάρα πολλές. Άλλες ορθολογικές, άλλες μεταφυσικές, άλλες θρησκευτικές. Όλες μου οι σκέψεις οδηγούσαν σε διασταυρώσεις, σε αναπάντητα ερωτήματα ακόμα και σε άτοπα συμπεράσματα. Όλα τα ποτελέσματα, όλες οι σκέψεις και τα συμπεράσματα κατέληγαν επάνω σε έναν τοίχο. Τον τοίχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς και λειτουργίας.
Τελικά αναρωτήθηκα, μήπως η απάντηση στο ερώτημα της ύπαρξής μας είναι κάτι πολύ πιο απλό;
Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω ορθολογικά την ερώτηση του τίτλου της ανάρτησης και θα πω οτι η ύπαρξη των ανθρώπων στον πλανήτη είναι απλά άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της εξέλιξης της ζωής. Με πιο απλά λόγια, είναι η σειρά μας να υπάρχουμε (εμείς, σαν άνθρωποι με τη μορφή και την έννοια που δίνουμε και είναι γνωστές σήμερα).
Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η ζωή, αυτή περνούσε σε διάφορα στάδια (εξέλιξη) και απλά αυτήν την περίοδο (η οποία μπορεί να κρατήσει πολλές χιλιάδες χρόνια) είμαστε εμείς οι άνθρωποι (όπως εννούμαστε σήμερα) ένας κρίκος αυτής της εξέλιξης.
Με την εξέλιξη, θα έρθει άλλος ένας κρίκος να προστεθεί, μετά άλλος ένας, μετά κι άλλος κ.ο.κ.
Άρα η προσφορά/χρησιμότητά μας στον πλανήτη είναι η σύνδεση ενός προγενέστερου κρίκου με έναν/τον επόμενο κρίκο από εμάς. Ο τρόπος που (δια)χειριζόμαστε (εμείς οι άνθρωποι) την υπάρχουσα ζωή θα επηρεάσει την "μορφή" του επόμενου κρίκου στην αλυσίδα της εξέλιξης. Υπάρχουμε γιατί είμαστε μέρος της εξέλιξης.
Τόσο απλά!
Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος/σκοπός που υπάρχουμε.
Απλά είναι η σειρά μας!
Υ.Γ. Ερέθισμα για την παρούσα ανάρτηση πήρα από τον τρελό του χωριού
Σκέψεις πολλές, πάρα πολλές. Άλλες ορθολογικές, άλλες μεταφυσικές, άλλες θρησκευτικές. Όλες μου οι σκέψεις οδηγούσαν σε διασταυρώσεις, σε αναπάντητα ερωτήματα ακόμα και σε άτοπα συμπεράσματα. Όλα τα ποτελέσματα, όλες οι σκέψεις και τα συμπεράσματα κατέληγαν επάνω σε έναν τοίχο. Τον τοίχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς και λειτουργίας.
Τελικά αναρωτήθηκα, μήπως η απάντηση στο ερώτημα της ύπαρξής μας είναι κάτι πολύ πιο απλό;
Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω ορθολογικά την ερώτηση του τίτλου της ανάρτησης και θα πω οτι η ύπαρξη των ανθρώπων στον πλανήτη είναι απλά άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της εξέλιξης της ζωής. Με πιο απλά λόγια, είναι η σειρά μας να υπάρχουμε (εμείς, σαν άνθρωποι με τη μορφή και την έννοια που δίνουμε και είναι γνωστές σήμερα).
Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η ζωή, αυτή περνούσε σε διάφορα στάδια (εξέλιξη) και απλά αυτήν την περίοδο (η οποία μπορεί να κρατήσει πολλές χιλιάδες χρόνια) είμαστε εμείς οι άνθρωποι (όπως εννούμαστε σήμερα) ένας κρίκος αυτής της εξέλιξης.
Με την εξέλιξη, θα έρθει άλλος ένας κρίκος να προστεθεί, μετά άλλος ένας, μετά κι άλλος κ.ο.κ.
Άρα η προσφορά/χρησιμότητά μας στον πλανήτη είναι η σύνδεση ενός προγενέστερου κρίκου με έναν/τον επόμενο κρίκο από εμάς. Ο τρόπος που (δια)χειριζόμαστε (εμείς οι άνθρωποι) την υπάρχουσα ζωή θα επηρεάσει την "μορφή" του επόμενου κρίκου στην αλυσίδα της εξέλιξης. Υπάρχουμε γιατί είμαστε μέρος της εξέλιξης.
Τόσο απλά!
Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος/σκοπός που υπάρχουμε.
Απλά είναι η σειρά μας!
Υ.Γ. Ερέθισμα για την παρούσα ανάρτηση πήρα από τον τρελό του χωριού