Η αναφορά ενός ηλιθίου για τα λόγια ενός ευφυούς ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ακριβής, επειδή υποσυνείδητα μεταφράζει αυτό που ακούει σε κάτι που μπορεί να καταλάβει.

Bertrand Russell

Το να φαίνεσαι ηλίθιος στα μάτια ενός βλάκα, είναι μια ηδονή υψηλής αισθητικής .
George Courteline


ΘΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ; ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ (email): kaliteross@gmail.com

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΓΟΝΕΩΝ/ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ

Μήπως τα παιδιά σας λένε υπερήφανα λόγια για τον εαυτό τους;
Μήπως τα παιδιά σας δεν διαβάζουν την αγία γραφή;
Μήπως τα παιδιά σας θέλουν να ακούν τραγούδια κοσμικά του ραδιοφώνου;
Μήπως τα παιδιά σας κάνουν αισχρές χειρονομίες στον εαυτό τους;
Μήπως τα παιδιά σας πηγαίνουν στο θέατρο και τον κινηματογράφο;
Μήπως τα παιδιά σας πηγαίνουν στα πάρτυ και χορεύουν αμαρτωλούς χορούς;
Μήπως τα παιδιά σας ντύνονται μασκαράδες τις Απόκριες;

Προσοχή, εάν το παιδί σας έχει διαπράξει κάτι από τα παραπάνω, παρακαλείστε να το μεταφέρεται αμέσως σε μία εκκλησία γιατί χρήζει εξομολόγησης.

Τι; Δεν με πιστεύετε; Τότε δείτε κι αυτό.


Το σωτήριον έτος 2009 κυκλοφορεί αυτή η "λίστα" και διανέμεται σε παιδιά (σχολικής ηλικίας) που είτε θέλουν είτε αναγκάζονται να εξομολογηθούν. Και πιστέψτε με υπάρχουν γονείς (και νέοι σε ηλικία γονείς) οι οποίοι διαβάζουν και αποδέχονται την παραπάνω λίστα, με θαυμασμό για το έργο της εκκλησίας.

Σε σπίτι ενός τέτοιου (θρήσκου) γονιού διαδραματίστηκε και το παρακάτω περιστατικό (πραγματικό).
ΜΑΜΑ: Παιδί μου άσε το παιχνίδι και έλα να πιεις το γάλα σου.
ΠΑΙΔΙ: Έλα καλέ μαμά, άσε με τώρα, παίζω.
ΜΑΜΑ: Κάνε αυτό που σου λέω κακομοίρη μου γιατί θα σε στείλω αύριο στο σχολείο.
ΠΑΙΔΙ: (με κλάμα και φόβο) Όχιιιιιιι, έλα καλέ μαμά ακόμα λίγο.
ΜΑΜΑ: Τώρα αμέσως γιατί αύριο πρωί-πρωί σε ξυπνάω και πάμε σχολείο.
ΠΑΙΔΙ: Εντάξει μαμά, αλλά αύριο δεν θα πάμε σχολείο εντάξει;
ΜΑΜΑ: Εντάξει, μπράβο το παιδάκι μου.

Γονείς...ξυπνήστε μήπως και σώσουμε κανένα παιδάκι.
Οι γονείς αυτοί (του περιστατικού) δεν σώζονται με τίποτα.

Να χρησιμοποιείται η παρουσία στο σχολείο ως τιμωρία και να λογίζεται η βόλτα σε θέατρο/κινηματογράφο ως αμαρτία, δεν περίμενα να το συναντήσω στη ζωή μου.
Πόσο μικρός και αμαρτωλός είμαι...
Χαίρετε...


Πηγή έμπνευσης/φωτογραφίας : stupidity.gr
http://www.stupidity.gr/925/blog/ekklisia-paideia/
Διάβασέ το όλο »

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ;;;

Δεν σας κρύβω οτι η κίνηση του πρωθυπουργού να "προκηρύξει" κάποιες θέσεις γενικών και ειδικών γραμματέων μέσω του προγράμματος "Ανοιχτή Διακυβέρνηση" μου προκάλεσε θετικότατη εντύπωση. Είμαι σίγουρος οτι προκάλεσε θετικές εντυπώσεις στους περισσότερους από εμάς (ίσως εξαιρούνται κάποιοι "βαμμένοι").
Σκέφτηκα, επιτέλους ήρθε η ώρα να δοθεί η ευκαιρία και σε ΜΗ κομματικούς και διάφορους τυχάρπαστους τηλεμαιντανούς (π.χ πρόεδρος του συλλόγου τραυματισμένων πυγολαμπίδων - εντάσσεται στην κοινωνική δραστηριότητα), να προσφέρουν ανιδιοτελές (πλην του μισθούς τους) έργο στην κοινωνία. Οτι θα δοθεί η ευκαιρία σε ανθρώπους μορφωμένους, με μεράκι, όρεξη και εξειδικευμένη γνώση να δουλέψουν και να προσφέρουν στη χώρα μας.

Πολλοί προσπάθησαν να με επαναφέρουν στην πραγματικότητα, λέγοντάς μου οτι σίγουρα και αυτές οι θέσεις θα επανδρωθούν με κομματικά και "lifestyle" κριτήρια.

Και, ω του θαύματος, βλέπω οτι μάλλον έχουν δίκιο.

Μπαίνοντας στην ιστοσελίδα της υποβολής αιτήσεων, τσακ...., βλέπω το παράθυρο "πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα του αιτούντος" και η απογοήτευση άρχισε να σχηματίζεται/επανέρχεται. ΞΑΝΑ!!!
Αμέσως κάτι τεράστια ερωτηματικά απορίας (;?;?;?) άρχισαν να βομβαρδίζουν τις σκέψεις μου.
- γιατί να θέλουν να μάθουν την πολιτική μου δραστηριότητα;
- γιατί να θέλουν να μάθουν την κοινωνική μου δραστηριότητα (λέτε να εννοούν τι χόμπι έχει ο ενδιαφερόμενος);
- γιατί αυτά τα δύο να αποτελούν κριτήριο για μια πιθανή πρόσληψη κάποιου ενδιαφερόμενου;
- γιατί (π.χ) εγώ, που έχω κάποιες εξειδικευμένες σπουδές και συγκεκριμένα προσόντα να απορριφθώ και κάποιος άλλος που έχει τα ίδια προσόντα με εμένα αλλά ήταν (ή είναι) κάποτε μέλος/γραμμένος σε κάποια πολιτική νεολαία η τοπική οργάνωση κόμματος και ταυτόχρονα είναι μέλος της οργάνωσης για την προστασία των αφρικανικών μυρμηγκιών (π.χ), να προτιμηθεί;
- γιατί να αποκλείονται αυτομάτως νέοι/νέες σε ηλικία για αυτές τις θέσεις; Αυτό το γράφω επειδή πιστεύω οτι νέοι/νέες 35 χρονών που έχουν σπουδάσει 5-6-7 χρόνια, έχουν πάει 1,5-2 χρόνια στο στρατό ή είχαν μια-δυο εγκυμοσύνες στη ζωή τους και έψαχναν 1-2-3 χρόνια για δουλειά και "μοχθούν" καθημερινά για να βγάλουν 700-1200 ευρώ, δεν έχουν το κουράγιο και πάνω από όλα το χρόνο (και την οικονομική αυτάρκεια-καβάτζα) να αναπτύξουν ΕΝΕΡΓΗ (και όχι μουσαντένια) κοινωνική ή/και πολιτική δραστηριότητα

Γενικά η όλη "υποβολή/αίτηση ενδιαφέροντος" μου δίνει να καταλάβω οτι οι θέσεις θα "καπαρωθούν" από ανθρώπους που ζουν μέσα σε, ή γύρω από "πολιτικό/κομματικό/τηλεοπτικής προβολής" περιβάλλον ή που είναι "βολεμένοι" οικονομικά.
Δηλαδή ανθρώπων που θα ήθελαν να πάρουν αυτές τις θέσεις για να ικανοποιήσουν την αυταρέσκειά τους, την αλαζονεία τους, την κοινωνική (lifestyle) τους καταξίωση/εδραίωση και προβολή
και όχι ανθρώπων που θα είναι όντως ικανοί να προσφέρουν γιατί αυτό σπούδασαν, ανθρώπων που θα είναι εργάτες, ανθρώπων που θα μοχθούν να κάνουν σωστά και τίμια τη δουλειά τους γιατί αν τη χάσουν θα "χαθούν".
Εύχομαι να κάνω λάθος...
Χαίρετε...
Διάβασέ το όλο »

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

ΑΡΤΣΙ, ΜΠΟΥΡΤΖΙ ΚΑΙ ΛΟΥΛΑΣ (δυστυχώς και στα blogs)

Φαντάσου ένα καφενείο όπου κατά τη διάρκεια της ημέρας έμπαιναν ως πελάτες/θαμώνες πολλοί και διάφοροι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες. Από το πρωί εώς το βράδυ έμπαιναν συνταξιούχοι, άλλοι που είχαν ρεπό από τη δουλειά τους, άνεργοι, άνθρωποι που σχολούσαν από τη δουλειά τους, αργόσχολοι, οικογενειάρχες, γιατροί, κ.ο.κ.
Γενικά έμπαιναν και έβγαιναν πολλοί άνθρωποι.
Τα άτομα αυτά, μέσα στο καφενείο, είτε έπιναν ήσυχα το καφεδάκι τους, είτε έπαιζαν τάβλι-χαρτιά, είτε "έπιαναν" κουβέντα για την καθημερινότητά τους. Συζητούσαν για τις συντάξεις, για το ασφαλιστικό, για τα σκάνδαλα, για τις φωτιές, για το ποδόσφαιρο, για τις εκλογές, για τα πάντα.
Φυσικά αυτοί οι άνθρωποι ανήκαν σε όλες τις κοινωνικές - οικονομικές - μορφωτικές ομάδες.
Δύο τετράγωνα πιο πέρα υπήρχε και άλλο ένα καφενείο.
Και εκεί τα ίδια.
Τάβλι-χαρτιά-καφεδάκι και πολύ κουβέντα, ανταλλαγές απόψεων.
Ακόμη πιο πέρα και άλλο καφενείο.
Πιο πέρα κι άλλο...κι άλλο, κι άλλο...κι άλλα.

Φαντάσου τώρα μια ωραία μέρα να έβγαινε κάποιος από ένα καφενείο και να μας έλεγε ότι "στα πλαίσια της δημοκρατίας πρέπει στο debate για τις εκλογές να παρευρίσκεται και να θέτει ερωτήσεις και κάποιος από τους θαμώνες του καφενείου μας. Όχι μόνο "στημένοι" δημοσιογράφοι με προσυμφωνημένες ερωτήσεις."

Και ερωτώ...
τι αποδοχής και σχολίων θα τύγχανε το αίτημα του θαμώνα του καφενείου, από όλους μας (και από τους bloggers);;;
Σίγουρα θα αντιμετωπίζονταν με χλευασμό και απόρριψη από τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου.
Θα άκουγε...
α) ποιος είσαι εσύ ρε, που θες να θέσεις και ερωτήσεις στους πολιτικούς αρχηγούς;
β) που ξέρουμε ποιος είσαι εσύ και τι σκοπούς έχεις;
γ) γιατί ρε φίλε μόνο από το δικό σου καφενείο και όχι και από άλλα;
δ) γιατί να είναι εκπρόσωπος μόνο από τα καφενεία και να μην είναι εκπρόσωπος από τις σχολές καταδύσεων (π.χ), από ορειβάτες, από τις νόμιμες πόρνες, από τη λέσχη απατημένων γυναικών, απο...από...από...
ε) νομίζεις οτι είσαι "καθαρότερος", ανώτερου επιπέδου και πιο προβληματισμένος από εμάς;
(θα άκουγε κι άλλα, η λίστα μπορεί να μεγαλώσει κατά πολύ)

Αντικαταστήστε τη λέξη "καφενείο" με τη λέξη "μπλογκ"
και τη λέξη "θαμώνας" με τη λέξη "μπλόγκερ" και τότε ΙΣΩΣ καταλάβετε κύριοι/κυρίες μπλόγκερς γιατί η ιδέα/αίτημα συμμετοχής κάποιων μπλόγκερς σε debate, είναι για τα σκουπίδια.

Αυτή είναι η ΚΥΡΙΑ ένστασή μου για το "αίτημα" που αρχίζει να εκκολάπτεται στη blogόσφαιρα τώρα τελευταία.
Υπάρχουν και άλλες ενστάσεις όπως,
Α) εσύ ρε μπλόγκερ που θες να εκπροσωπηθείς στο debate, δεν είσαι εσύ που στο μπλογκ σου "κορνιζάρεις" το ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ;
Β) εσύ ρε μπλόγκερ, ποιον θα αφήσεις να σε εκπροσωπήσει; Θα διαλέξεις από τους 5-10 που έτυχε να γνωρίσεις προσωπικά; και με τους άλλους χιλιάδες τι θα γίνει; Πως ξέρεις οτι κάποιοι από τους χιλιάδες που δεν γνωρίζεις, δεν είναι "καταλληλότεροι" εκπρόσωποί σου;
Γ) εσύ ρε μπλόγερ δεν ήσουν αυτός που "έκραζες" κάποιον τυχαίο που βγήκε με εκπομπή στην τηλεόραση και αυτοπαρουσιαζόταν ως ο πρόεδρος των χρηστών ίντερνετ; τώρα θες να εκπροσωπηθείς από κάποιον που πάλι δεν θα έχει "εκλεχθεί" εκπρόσωπος μέσα από κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες;

Δεν θέλω να εμβαθύνω και άλλο επί του θέματος, νομίζω οτι είναι αρκετά ξεκάθαρο οτι το να αιτηθείς συμμετοχή των μπλόγερς στο debate είναι το ίδιο με το να αιτηθούν το ίδιο πράγμα και τα καφενεία (με τη λέξη καφενείο δεν υποβαθμίζω ούτε τους μπλόγκερς ούτε τα καφενεία). Στη τελική μπορούν να σου πουν οι πολιτικοί αρχηγοί οτι μπορείς και εσύ ρε μπλόγκερ να θέσεις τις ερωτήσεις σου όπως μπορεί να τις θέσει ο κάθε Έλληνας μέσω του διαδικτύου Έτσι απλά.

Έτσι που λέτε φίλοι συνμπλόγκερς, ας "χαμηλώσουμε" λίγο και να μην πετάμε μερικοί στα σύννεφα. Το να είσαι μπλόγκερ δεν σε ανεβάζει κοινωνικά ή μορφωτικά και σίγουρα δεν σου δίνει περισσότερα δικαιώματα απο άλλους πολίτες. Η μόνη διαφορά του μπλόγκερ από έναν ΜΗ μπλόγκερ είναι ότι ο μπλόγκερ κάθεται και γράφει αυτό που σκέφτεται. Δηλαδή αντί να συζητήσει τα θέματα που τον απασχολούν με 2-3 άτομα, τα συζητάει με 1002-1003.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο
Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Χαίρετε...
Διάβασέ το όλο »

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ (δυστυχώς και στα blogs)

Φυσικά και αναφέρομαι στη (λανθασμένα) βροντόφωνη ευαρέσκεια που εκδηλώνει η προβατοποιημένη μάζα προς τους κάθε λογής "ήρωες".
"Ήρωες" που είτε πράττουν τα αυτονόητα (άρα δε χρήζουν κάποιας ιδιαίτερης μεταχείρισης/επαίνου), είτε πράττουν κάτι το οποίο (για το μυαλό της μάζας) είναι άξιο αποθέωσης. Τα παραδείγματα πολλά..
- πολιτικοί (π.χ για τα νιοστά εγκαίνια κάποιου έργου)
- θρησκευτικοί (π.χ για μια δωρεά)
- τιβι μαϊντανοί ( π.χ γιατί έτσι)
- εφοπλιστές (π.χ για φιλανθρωπία)
- παίκτες ριάλιτι (ανεξήγητο)
- ποδοσφαιριστές (π.χ για μια νίκη)
- μοντέλα (π.χ γιατί έσωσε ένα γατάκι)
- τραγουδιστές (π.χ για αφιλοκερδή παρουσία)

Έτσι είναι τα πράγματα ρε προβατοποιημένη (βλακική) μάζα!
Γιατί αποθεώνεις το τίποτα;
Γιατί χαμηλώνεις τόσο πολύ τον πήχη της νοημοσύνης σου, της κουλτούρας σου, της παιδείας σου, της κριτικής σου ικανότητας;
Μήπως γιατί μόνο τα παραπάνω παραδείγματα είναι ικανός ο εγκέφαλός σου να επεξεργαστεί και να καταλάβει;
Μήπως γιατί κάποιες από τις πιο πάνω ασήμαντες-μηδαμινές πράξεις θεωρείς οτι και εσύ μπορείς να τις πραγματοποιήσεις;
Ή μήπως έχεις μια τόσο μίζερη ζωή που εκδηλώνεις την ευαρέσκεια και τη χαρά σου σε τέτοια ευτελή γεγονότα;

Ξύπνα ρε!
Ανέβασε λίγο τον πήχη, ανέβασε λίγο την ποιότητα στη ζωή σου και στη κρίση σου.
Σταμάτα να γίνεσαι έρμαιο των ορέξεων και της αλαζονείας διάφορων "ηρώων" και "ανύπαρκτων"...

Δεν τελειώσαμε, πάμε και στο "ψητό" τώρα, σ΄ αυτά που έχουν να κάνουν με εμάς τους bloggers.
Ξέρω φίλοι συνbloggers οτι μερικοί (αν όχι όλοι) συμφωνείτε με αυτά που διαβάζετε (άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο). Αλλά δυστυχώς μέσα στην προβατοποιημένη μάζα ανήκουμε και εμείς. Αναπόφευκτα αρκετοί από εμάς ανήκουν σε αυτή την κατηγορία προβάτων που blogoαποθεώνουμε (sic) το τίποτα.
Καλό θα ήταν να σταματήσουμε να εκθειάζουμε και να θεοποιούμε άλλους bloggers για το τίποτα. Όταν λέω τίποτα εννοώ τίποτα.

Δέκα κοσμητικά επίθετα σε στιχάκι, δέκα φωτογραφίες και δέκα ανέκδοτα δε λένε τίποτα από μόνα τους, εάν δεν συνοδεύονται από κριτική σκέψη, έξυπνη επιλογή θέματος, υποφερτή χρήση της γλώσσας, ικανότητα συγγραφής, επιχειρηματολογία ή ακόμα και τη διασκέδαση/ψυχαγωγία που προσφέρει κλπ (φυσικά εδώ δεν συμπεριλαμβάνονται τα "δημοσιογραφικά" blogs).

Δεν πρέπει από τη μία, εμείς (οι bloggers) να φωνάζουμε για την καλή ποιότητα των blogs, για το πόσο υγιής "θεσμός" είναι, για τις ανιδιοτελείς προθέσεις των γνήσιων bloggers και από την άλλη να εκθειάζουμε και να blogoαποθεώνουμε την "ανυπαρξία" (π.χ αυτή η ανταλλαγή βραβείων έχει καταντήσει γελοία).

Στην τελική πως μπορούμε να αποθεώσουμε κάποιον που μόνο εικονικά γνωρίζουμε;
Εικονική αποθέωση; Δεν βγαίνει νόημα.
Ακόμα και αυτά που γράφει κάποιος μπορεί να είναι κείμενα/λόγια τρίτων ανθρώπων.
Όπως και να 'χει, η εικονική (επιφανειακή) αποθέωση δεν συνεισφέρει τίποτα σε κανέναν.
Ούτε σε αυτόν που την κάνει γιατί κατά μεγάλο ποσοστό την κάνει από υποχρέωση ή/και αναμονή ανταπόδοσης,
ούτε σε αυτόν που τη δέχεται γιατί δημιουργεί λάθος εντύπωση /εκτίμηση για τον εαυτό του που θα οδηγήσει σε αλαζονεία.
Με αυτές τις "αποθεωτικές" συμπεριφορές, το blogging θα καταντήσει ριάλιτι σόου.
Αυτό θέλουμε;

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω δύο πράγματα για αυτούς που καίνε κάρβουνο.
α) Δεν ζήλεψα ποτέ κανέναν και τίποτα
β) Δεν χρησιμοποιώ τους όρους πρόβατο, μάζα κλπ για να επιβεβαιώσω την (όποια) δική μου πνευματική ανωτερότητα.
Χαίρετε...
Διάβασέ το όλο »

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

ΕΡΩΤΟ-ΑΓΑΠΟ-ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ

Αγάπη...
...είναι να είστε 10, 20, 30, 40 χρόνια μαζί με τον/την σύντροφό σας [δεσμός, αρραβώνας-γάμος, παιδί(α)] και να ΜΗΝ είστε ερωτευμένοι.
Εάν είστε ερωτευμένοι τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά με την αγάπη.
Θεωρώ μεγάλο ψέμα το να λέει κάποιος/α οτι είναι ακόμα ερωτευμένος/η με τον σύντροφό του ύστερα από +10 χρόνια μαζί.
Επίσης θεωρώ μεγάλο ψέμα αυτό που λένε διάφοροι "γιατροί" και "ειδικοί", πως ένα από τα μυστικά για να "κρατήσει" μια σχέση είναι να παραμείνουν ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.

Πιστεύω οτι, όταν δύο άνθρωποι τα "φτιάχνουν", αμέσως γεννιέται μια αγάπη.
Όπως ακριβώς στη γέννηση ενός παιδιού.
Η αγάπη εκείνη τη στιγμή ονομάζεται έρωτας, ο οποίος είναι μία αγάπη σε "παιδική" ηλικία.
Όταν ο έρωτας ενηλικιωθεί (μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μικρό ή μεγάλο), γίνεται αγάπη.
Φανταστείτε, όπως όταν το μωρό μεγαλώσει αρκετά ώστε να "γίνει" ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Συνεχίζοντας στην ίδια λογική, η αγάπη (όπως και ένας άνθρωπος) περνώντας από το παιδικό στάδιο θα ενηλικιωθεί και όπως και ο άνθρωπος θα πεθάνει.

[ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Η αγάπη δύο ανθρώπων που πέρασαν από όλα τα στάδια της (έρωτας, ενηλικίωση, θάνατος), θα πεθάνει μόνο όταν "φύγουν" και οι δύο. Μόνο ένας να είναι στη ζωή, η αγάπη που δημιούργησαν θα υπάρχει.]

Δεν μπορούν δύο άτομα, ταυτόχρονα, να αγαπιούνται και να είναι ερωτευμένοι.
Μπορεί βέβαια να υπάρχουν (μικρές) περίοδοι στη σχέση τους που να νοιώσουν ξανά ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.
Όμως, και τα δύο να συμβαίνουν μαζί για μεγάλα χρονικά διαστήματα (ή για πάντα), δεν γίνεται.
Τελικά μήπως (και) γι αυτό χωρίζουν εύκολα πολλά ζευγάρια;
Νομίζουν οτι θα είναι μια ζωή ερωτευμένοι με το άλλο μισό;
Βάλτε τη λογική να "δουλέψει"!

Υ.Γ. Φυσικά τα παραπάνω πιστεύω οτι ισχύουν για ένα "μέσο" ζευγάρι ανθρώπων, όπως αυτό ορίζεται από την κοινή λογική.
Διάβασέ το όλο »

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

ΑΧΡΗΣΤΕΣ - ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Αρχίζοντας θα ήθελα να επισημάνω την αναγκαιότητα της ύπαρξης και της συνέχισης διαφόρων παραδόσεων. Οι παραδόσεις μας βοηθάνε να γίνουμε σοφότεροι ως προς την ιστορία μας και τις "ιδιαιτερότητες" ενός τόπου. Σαφώς και γουστάρω τις παραδόσεις, τα παραδοσιακά έθιμα. 'Οπως και να το δούμε βοηθάνε στην κουλτούρα μας.
Όμως έχω πολλές ενστάσεις για κάποια "έθιμα-παραδόσεις" για τα οποία δεν καταλαβαίνω το λόγο ύπαρξής τους.
Πρώτα απ' όλα δεν καταλαβαίνω την τέλεση κάποιου μνημόσυνου όταν αυτό συνοδεύεται από την πρόσκληση δεκάδων ανθρώπων σε αυτό (πέρα των συγγενών). Άντε να γίνει ένα κλειστό-οικογενειακό μνημόσυνο με τους κοντινούς συγγενείς, αν και αυτό το βρίσκω πάλι τραβηγμένο καθώς οι συγγενείς στην ουσία κάνουν κάθε μέρα μνημόσυνο για τον άνθρωπο που έχασαν.
Γιατί ρε φίλε κάνεις μνημόσυνο σε κάποιον και με καλείς;
Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.
Γιατί θέλεις να μαζέψεις κόσμο στο μνημόσυνο για τον άνθρωπο που χάθηκε;
Τι θέλεις να πεις ή να δείξεις με την παρουσία πολύ κόσμου;
Η κατάσταση νομίζω οτι ξεφεύγει από κάθε λογική όταν εγώ δεν έρχομαι στο μνημόσυνο που με κάλεσες και μετά ακούω κάθε λογής βλακεία-ασυναρτησία για τη μη παρουσία μου.

Συνεχίζοντας, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ακολουθήσει γλέντι μετά από τη βάπτιση ενός παιδιού. Ωραία, πάμε στην εκκλησία, δίνουμε όνομα στο παιδί, δεχόμαστε τις ευχές, κερνάμε και ένα γλυκάκι στους παρευρισκόμενους, όλα όμορφα και καλά μέχρι τώρα.
Το γλέντι μετά για ποιον ακριβώς λόγο γίνεται;
Τι θέλουμε να δείξουμε με την πράξη μας αυτή;

Πιστεύω οτι και οι δύο προαναφερθείσες συναθροίσεις (μνημόσυνο και γλέντι βάπτισης) ήταν δικαιολογημένες πριν 30-40 χρόνια, καθώς ήταν ένας τρόπος συνεύρεσης αφού πριν τόσα χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν τίποτα να κάνουν πέρα από τη δουλειά τους.
Για το γλέντι στα βαφτίσια ένας λόγος παραπάνω αφού οι δυνατότητες/ευκαιρίες τότε για μαζική διασκέδαση ήταν περιορισμένες εώς ανύπαρκτες και κάποιο τέτοιο γεγονός βοηθούσε στο να μαζευτούν και να γλεντήσουν πολλοί άνθρωποι μαζί.
Αλλά όλα αυτά, τότε.
Τώρα γιατί γίνονται;
Ποιες ανάγκες καλύπτονται με την πράξη μας αυτή;

Δύο απορίες σχετικά με το θέμα.
α) Γιατί κάνουμε μνημόσυνο στις 3 μέρες, στις 9 μέρες, στις 40 μέρες, στους 6 μήνες, στους 12 μήνες;
β) Γιατί μερικοί γονείς κλαίνε από συγκίνηση όταν βαπτίζουν τα παιδιά τους;

Υ.Γ. Θα έγραφα και για το γλέντι του γάμου αλλά εκεί δικαιολογώ τους γονείς μιας και έχουν δικαίωμα να κάνουν αυτοί το γλέντι για την χαρά (την όποια) που τους δίνουν τα παιδιά τους.
Διάβασέ το όλο »

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Με την παρούσα ανάρτηση θα αναφερθώ αποκλειστικά στους επόμενους πολιτικάντηδες που θα απαρτίζουν (κατά πλειοψηφία και όσο θα υπάρχει το φαινόμενο του δικομματισμού) τα μελλοντικά κοινοβούλια της χώρας μας. Δηλαδή στην επόμενη γενιά πολιτικάντηδων που θα μας κυβερνάνε.
Από την ενημέρωση και τις γνώσεις που αποκτώ μέσω των Μ.Μ.Ε, των blogs και γενικά της ζωής καταλήγω στο συμπέρασμα οτι τα επόμενα κοινοβούλια θα αποτελούνται από τους εξής/παρακάτω πολιτικάντηδες.

Πρώτοι και καλύτεροι οι γόνοι των σημερινών πολιτικάντηδων. Βλέπουμε και μαθαίνουμε συνέχεια για παιδιά των σημερινών μας πολιτικών που όλως τυχαίως και αφού έκαναν τόσες σπουδές, αφού σκέφτηκαν για το μέλλον τους, αφού "έβαλαν κάτω" τις γνώσεις που απέκτησαν και την ποιότητα του μυαλού τους κατέληξαν (με βαριά καρδιά) στο συμπέρασμα οτι το μέλλον τους και η "ολοκλήρωσή" τους σαν άτομα/προσωπικότητες είναι στην πολιτική. Έρχονται βέβαια και οι "ευλογίες" και η "μασημένη τροφή" από τους γονείς τους και δένει θαυμάσια το γλυκό.

Δεύτεροι και καλύτεροι οι γόνοι διάφορων μεγαλοεργολάβων, μεγαλοδικηγόρων, μεγαλοδημοσιογράφων, μεγαλοεκδοτών και γενικά γόνοι "μεγάλων" οικογενειών της χώρας που οι γονείς έχουν "φροντίσει" για το πολιτικό μέλλον των κανακάρηδών τους. Και εδώ "όλως τυχαίως" οι γονείς αυτών των παιδιών είναι όλοι μια οικογένεια μεταξύ τους ή με τους σημερινούς πολιτικάντηδες καθώς συνδέονται μεταξύ τους είτε με κοντινές/μακρινές συγγένειες είτε με κουμπαριές.

Τρίτοι και καλύτεροι, θα είναι "μη γόνοι" μεν, χειραγωγούμενα ανθρωπάκια δε. Αναφέρομαι στους "απλούς" φοιτητές μας. Αυτοί (όχι όλοι, για ένα μικρό ποσοστό - αυτοί που θα γίνουν πολιτικάντηδες - μιλάμε) εντάσσονται στην αρχή σε κάποιες από τις φοιτητικές νεολαίες (δαπ, πασπ κατα κύριο λόγω) έχοντας (συνήθως) αγνές προθέσεις. Όσο όμως αρχίζει να γίνεται σ' αυτούς πιο ορατό το "μέλι" (σε συνδυασμό με την "ελαφριά" τους συνείδηση/ανθρωπιά/προσωπικότητα) τόσο πιο πολύ τείνουν στην έννοια εκκολαπτόμενοι πολιτικάντηδες. Αυτοί οι φοιτητές αρχίζουν να απολαμβάνουν προνόμια όπως
α) ανώδυνα/αναίμακτα περάσματα των μαθημάτων τους στα πανεπιστήμια
β) έτοιμες εργασίες από τους προκατόχους τους
γ) εύκολα πτυχία (με την έννοια οτι δεν θα ματώσουν/αγχωθούν να το πάρουν)
δ) έτοιμα μεταπτυχιακά (χωρίς να πατήσουν καν σε μαθήματα, εκδούλευση)
ε) τσάμπα εκδρομές, event, πάρτυ (τα κόμματα μεριμνούν γι αυτό)
στ) μηδαμινές εώς ανύπαρκτες στρατιωτικές θητείες
ζ) άμεσο "βόλεμα" (εάν το θέλει ο φοιτητής) σε κάποια καλή δουλειά (και όχι με την πραγματική έννοια της δουλειάς)

Οι 250 με 270 μελλοντικοί βουλευτές θα προέρχονται από τις τρεις πιο πάνω κατηγορίες ανθρώπων. Μια ζωή στο βόλεμα, στην εύκολη λύση, στη "σιγουριά" και στην καλοπέραση θα είναι όλοι αυτοί μέχρι να γίνουν πολιτικοί-βουλευτές.
Θα έχει ιδρώσει ο κώλος κανενός από αυτούς;
Θα έχει κάνει κανείς το σκατό του παξιμάδι;
Υπάρχει σωτηρία μ΄αυτούς στη βουλή;
Διάβασέ το όλο »

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Ε, ΨΙΤ, Σ' ΕΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ!

- Σ' εσένα που ξυπνάς το πρωί να πας στη δουλειά σου και βαριέσαι
- Σ' εσένα που περιμένεις κανένα μνημόσυνο, κηδεία, γάμο, βαφτίσια για να κοινωνικοποιηθείς
- Σ' εσένα που όποιον δεις τον φιλάς σταυρωτά λες και έχεις να τον δεις από το σχολείο
- Σ' εσένα που συνέχεια λείπεις από το σπίτι (όχι για δουλειά) και η μόνη σου επαφή με τα παιδιά σου είναι, ένα βαριεστημένο παιχνίδι-σ' αγαπώ-καληνύχτα
- Σ' εσένα που κάνεις όνειρα για το πως θα ξοδέψεις τα λεφτά του τζόκερ που θα κερδίσεις
- Σ' εσένα που ψάχνεις να φορέσεις τα "καλά" σου ρούχα για να πας στην εκκλησία
- Σ 'εσένα που η οδηγική σου συμπεριφορά/παιδεία είναι προέκταση του μυαλού σου (δηλαδή ανύπαρκτη)
- Σ' εσένα που λες ότι διαβάζεις καθημερινά εφημερίδα και αρχίζεις να τη διαβάζεις από το πρόγραμμα της τηλεόρασης
- Σ' εσένα (ηλικιωμένε ή νεότερε) που συζητάς και υπολογίζεις το πότε θα βγεις στη σύνταξη
- Σ' εσένα που η μόνη πηγή χαράς σου, προέρχεται από πράξεις που έκαναν άλλοι και όχι εσύ ο ίδιος (π.χ νίκη/επιτυχία της ομάδας που υποστηρίζεις)
- Σ' εσένα που στέλνεις μηνύματα για να ψηφίσεις για κάτι/κάποιον και έτσι νομίζεις ότι μιλάς και οτι έχεις άποψη
- Σ' εσένα που κοιτάς να συγκρίνεις το παιδί σου με άλλα παιδιά, για το αν είναι ψηλότερο, ομορφότερο, έχει πιο ωραίο σώμα, φοράει καλύτερα ρούχα κτλ
- Σ' εσένα που χαίρεσαι όταν κάποιος σου λέει αυτά που θέλεις εσύ να ακούσεις
- Σ' εσένα που αντί να ρίξεις τα σκουπίδια σου μέσα στον κάδο, τα αφήνεις δίπλα στον κάδο
- Σ' εσένα που πετάς το τσιγάρο οπουδήποτε
- Σ' εσένα που ρωτάς συνέχεια "πες καμιά δουλειά να κάνουμε για να βγάλουμε κανένα φράγκο" και εννοείς "πως θα πλουτίσω χωρίς να ιδρώσω"
- Σ' εσένα που αγοράζεις τις κυριακάτικες εφημερίδες για όλα τα άλλα εκτός την εφημερίδα
- Σ' εσένα που κάνεις κάτι γιατί το κάνουν όλοι οι άλλοι
- Σ' εσένα που πράττεις σύμφωνα με το "τι θα πει ο κόσμος"
- Σ' εσένα που δεν ξέρεις τι θα πει "μέτρο"
- Σ' εσένα που όσα δεν φτάνεις τα κάνεις κρεμαστάρια
- Σ' εσένα που αποθεώνεις το τίποτα γιατί μόνο αυτό μπορείς να καταλάβεις
- Σ' εσένα που στις περισσότερες ερωτήσεις που σου κάνουνε απαντάς με το "δόξα το θεό"
- Σ' εσένα που ...κτλ...
- Σ' εσένα που είσαι πρόβατο

Δεν φταίνε οι άλλοι για όλα όσα σου συμβαίνουν.
Τι; Ποιος φταίει;
Η αυτοκριτική σου που είναι παρθένα φταίει!!!
Διάβασέ το όλο »

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

"ΜΟΥΦΑ" Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ;;

Αναρωτήθηκα πολλές φορές για το "ρόλο" και το "έργο" της τρομοκρατίας στη χώρα μας.
Έχω διαβάσει πολλές από τις προκηρύξεις τους (παλαιότερες και νεότερες) και τις περισσότερες φορές συμφωνώ με την επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν και τις σκέψεις που διατυπώνουν.
Ενίοτε αφήνουν "αιχμές" ή προειδοποιήσεις για τα πιθανά επόμενα "χτυπήματά" τους.
Αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς (δεν είναι αυτό το θέμα μας) δε βλέπω να υλοποιείται τίποτα από αυτά που προαναγγέλλουν

Φυσιολογικά, οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάτι δεν "κολλάει" ρε παιδί μου...
Δεν μπορεί να "απειλείς" ή να "στοχοποιείς" κάποιους και να μην κάνεις τίποτα άλλο (όχι απαραίτητα φόνο) πέρα του "μπλα-μπλα" των προκηρύξεών σου.
Τόσα χρόνια μόνο ένα - δυο "θύματα" πολιτικά θυμάμαι και καμιά δεκαριά απόπειρες εναντίων άλλων.
Δηλαδή ίσα-ίσα κάτι ψιλοδουλειές (αναλογικά με τις προειδοποιήσεις μέσω των προκηρύξεων), έτσι για το ξεκάρφωμα. Δείχνετε ανακόλουθοι, πράγμα που μειώνει την αξιοπιστία σας ή ακόμα και την ύπαρξή σας (ως οργανωμένη τρομοκρατία).

Αβίαστα καταλήγω στις εξής τρεις πιθανές εκδοχές, είτε
α) η αστυνομία κάνει πολύ καλά τη δουλειά της και φρουρεί/αποτρέπει κάθε πιθανό στόχο (λέτε?), είτε
β) η τρομοκρατία είναι άλλη μία μεγάλη "ΜΟΥΦΑ" και εντάσσεται και αυτή στη μεγάλη κατηγορία των Ελλήνων του "ότι δηλώσεις είσαι", είτε
γ) η τρομοκρατία και όλες οι πράξεις της είναι "κατασκευασμένες" - "καθοδηγούμενες" από το πολιτικό σύστημα της χώρας μας.

Δεν μπορεί ρε αδερφέ, τα αποτελέσματα της τρομοκρατίας να είναι 1-2 πολιτικά θύματα και δεκάδες πολίτες. Αυτό δεν είναι τρομοκρατία αλλά απλά ένα κοινωνικό φαινόμενο βίας.
Νομίζω ότι μεγαλύτερη φθορά/κριτική, προκαλούν/ασκούν στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας οι bloggers παρά η δράση της τρομοκρατίας.

(Η ανάρτηση δε λειτουργεί ως προτροπή προς τους τρομοκράτες να "κάνουν" και άλλα, είναι απλά η σκέψη ενός blogger - για να μην παρεξηγούμαστε -)
Διάβασέ το όλο »

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

Λέω να ασχοληθώ σήμερα με το τεράστιο θέμα της αμορφωσιάς/αμάθειας.
Δεν υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε από εμάς να έχει βρεθεί σε μια παρέα και να μην έχει μείνει έκπληκτος από το επίπεδο αμάθειας/αμορφωσιάς ορισμένων ανθρώπων.

Οι περιπτώσεις είναι πολλές,
άλλος δεν τελείωσε το σχολείο,
άλλος το τελείωσε γιατί έτυχε να το τελειώσει,
άλλος δε διαβάζει ποτέ εφημερίδες,
άλλος δεν ανοίγει ποτέ του ένα βιβλίο να διαβάσει,
άλλος τα έμαθε στο σχολείο αλλά δεν έχει ευκαιρίες να χρησιμοποιήσει αυτά που έμαθε,
άλλος ξέχασε ότι έμαθε τόσα χρόνια στο σχολείο,
άλλος νομίζει (λανθασμένα) ότι "επιμορφώνεται" ή εμπλουτίζει τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις παρακολουθώντας διάφορες εκπομπές στην τηλεόραση (αυτός είναι δύσκολη περίπτωση).

Θέλω να σας πω ότι υπάρχει τρόπος να ανεβάσουμε "πάλι" το πνευματικό μας επίπεδο.
Βέβαια αυτός ο τρόπος απευθύνεται σε γονείς, αλλά εδώ που τα λέμε αυτοί είναι που δεν έχουν (αυτό επικαλούνται) την πολυτέλεια του χρόνου για να βελτιώσουν το "επίπεδό" τους.
Λοιπόν εσείς που είστε γονείς έχετε την τεράστια ευκαιρία να αποκτήσετε τις γνώσεις που σας λείπουν ή να "φρεσκάρετε" τις κεκτημένες.

Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαβάζετε κι εσείς μαζί με τα παιδιά σας (ακόμα και απο το δημοτικό απο την ορθογραφία και τα ρήματα).
Τα οφέλη θα είναι πολλά...
α) μορφώνεστε και εσείς
β) κάνει πιο ενδιαφέρον/ευχάριστο το διάβασμα για τα παιδιά
γ) παρακολουθείτε την πρόοδο των παιδιών σας
δ) τα παιδιά θα "αισθανθούν" ότι μεγαλώνουν σε περιβάλλον μάθησης/εκπαίδευσης
ε) την ώρα που θα βλέπατε κάποια "μπούρδα" στην τηλεόραση, την αντικαθιστάτε με σίγουρα κάτι πιο δημιουργικό
στ) τα παιδιά θα μάθουν ότι το διάβασμα δεν είναι αγγαρεία αλλά ώρα δημιουργίας

Δοκιμάστε το λοιπόν, μια δυο ώρες την ημέρα θα βοηθήσει εσάς να γίνετε καλύτεροι/ποιοτικότεροι άνθρωποι, θα βοηθήσει τα παιδιά σας να γίνουν ποιοτικότεροι άνθρωποι, θα βοηθήσει να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.
Είναι τόσο απλό.
Μια, δυο ώρες είμαι σίγουρος ότι τις έχετε.
Είναι σίγουρα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Διαβάστε μαζί με τα παιδιά σας...

* Το ερέθισμα για αυτή την ανάρτηση το πήρα όταν βρισκόμουν σε σπίτι φίλων και η μαμά ενός παιδιού απάντησε στο παιδί που δε διάβαζε..."Εγώ τα πέρασα αυτά όταν ήμουν παιδί, τώρα είναι η σειρά σου".
Δεν υπήρχε πιο βλακώδης ατάκα να πεις στο παιδί σου, γιατί λέγοντας του αυτό περνάς στο υποσυνείδητο του παιδιού ότι το διάβασμα είναι μία αγγαρεία της ηλικίας, την οποία ο καθένας την περνά στην ώρα του. Άρα το παιδί βλέπει το διάβασμα σαν κάτι το εξαναγκαστικό, μια αγγαρεία που πρέπει να γίνει.
Η συνέχεια σε ψυχολόγο, όχι εδώ...


** Αλήθεια, γιατί το Υπουργείο Παιδείας δε χρησιμοποιεί τέτοιου είδους "σλόγκαν" για τον "ερεθισμό" των γονέων προς τη μόρφωση? Τουλάχιστον εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο εώς τώρα.
Διάβασέ το όλο »

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

ΟΧΙ ΑΛΛΗ "ΠΡΟΒΑΤΊΝΗ" (ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ)

Βλέπω, ακούω, διαβάζω στα Μ.Μ.Ε της χώρας μας (συμπεριλαμβανομένων των blogs), για το ποσοστό της αποχής (47%) στις Ευρωεκλογές. Συνέχεια γίνεται κουβέντα για το "μήνυμα" το οποίο έστειλαν αυτοί που δεν ψηφίσαν. Μας βομβαρδίζουν συνέχεια πως αυτοί που δεν ψήφισαν εξέφρασαν μια "άποψη" με τη "μη ψήφο" τους.
Εξέφρασαν...λέει...την αγανάκτησή τους προς το κυβερνών κόμμα κατά κύριο λόγω και το δικομματισμό κατά δεύτερο. Συνέχεια ακούς τις ατάκες, να πάνε όλοι στον αγύριστο, όλοι τα ίδια σκατά είναι, τους βαρεθήκαμε συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους.

Ρωτάω τώρα εγώ ο αφελής, ο βλάκας, ο αντιδραστικός πως γίνεται να έχεις βαρεθεί τους ίδιους και τους ίδιους (εννοώντας τους μπλε και τους πράσινους), να θέλεις να τους στείλεις ένα "μήνυμα" όπως λες...και με την πράξη σου (αποχή) να βγαίνουν πάλι οι ίδιοι (από τα ίδια κόμματα) στην Ευρωβουλή???
Εκεί που έβγαζαν 11 ευρωβουλευτές ο ένας και 8 ο άλλος...με την αποχή σου ΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ?
Να βγάλει 8 ο ένας και 8 ο άλλος!!!
Μπράβο αυτό κατάφερες!!!
Τέτοια αλλαγή προκάλεσες ρε συ, εσύ που δεν ψήφισες! Τεράστια αλλαγή!
Αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελες να στείλεις?
Αυτή είναι η "άποψη" που ήθελες να εκφράσεις με την αποχή σου?

Απευθύνομαι σε όλους εσάς που δεν ψηφίσατε και σας λέω...
Εάν όντως θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα,
εάν θέλατε να εκφράσετε μία διαφορετική "άποψη",
μπορούσατε να το κάνετε αλλά δεν το κάνατε!!!
Μπορούσατε να ψηφίσετε όλα τα "μικρά" κόμματα. Μπορούσατε να δώσετε από 7-10% σε καμιά δεκαριά κόμματα έτσι ώστε πολλοί να έβγαζαν από 2-3 ευρωβουλευτές.
Έτσι ΝΑΙ θα είχατε στείλει το μήνυμα, θα είχατε εκφράσει την άποψή σας.
Μπορούσατε να στείλετε στην Ευρωβουλή 20 καινούργια, άφθαρτα και πιθανώς ανιδιοτελή άτομα και εσείς με την αποχή σας στείλατε εκεί τους ίδιους.

Αλλά εσείς προτιμήσατε την εύκολη λύση (όπως πάντα), προτιμήσατε να κάνετε αυτό που επιμελώς σας τάιζαν τα ΜΜΕ (όπως πάντα), δηλαδή να απέχετε.
Και έρχονται τώρα πάλι τα ΜΜΕ (όλα) να λένε ότι η αποχή είναι το πρώτο κόμμα, οτι καλά κάνατε που απήχατε, οτι έτσι εκφράσατε την άποψή σας.
Και εσείς όλο χαρά και έπαρση νομίζετε οτι κάνατε το σωστό.
Ξυπνάτε ρε, στην ουσία παίξατε το παιχνίδι τους και χάσατε. Τώρα τα ΜΜΕ και οι πολιτικάντηδες της χώρας σας χαϊδεύουν τα αυτιά.
Στην ουσία είστε πρόβατα, σας κάνουν οτι θέλουν, σας ταΐζουν "προβατίνη" και ύστερα μιλάνε με παχιά και όμορφα λόγια για εσάς και το πόσο σωστά πράξατε, σας λένε μπράβο που απήχατε και εσείς χαίρεστε. Ακριβώς δηλαδή η σχέση βοσκού-προβάτου.

Που θέλω να καταλήξω...?
Στο οτι εσείς (η πλειονότητα του 47% της αποχής) είστε χειραγωγούμενα προβατάκια, σας κάνουν οτι θέλουν, σας καθοδηγούν και υποσυνείδητα εσείς κάνετε αυτό που θέλουν οι άλλοι να κάνετε.
Δυστυχώς εσείς είστε που κρίνετε κάθε φορά ποιος θα μας κυβερνήσει.
Είστε ωχαδερφιστές, ζαμανφουτίστες, ενίοτε και τεμπέληδες (στο μυαλό) που επειδή προτιμήσατε την κραιπάλη της παραλίας και βαριόσασταν να μπείτε στον κόπο να σκεφτείτε/ενημερωθείτε/μελετήσετε ποιον να ψηφίσετε, εντάσετε τώρα τον εαυτό σας σε ένα σύνολο 47% για να κρυφτείτε (στην ουσία να κρύψετε τη βλακεία που σας κυριεύει).

Δεν στείλατε κανένα μήνυμα ΡΕ, σε κανέναν
Δεν εκφράσατε καμιά άποψη
Απλώς υπακούσατε σε αυτούς που σς καθοδηγούν (ΜΜΕ και πολιτικάντηδες, σας κοροϊδεύουν κι από πάνω λέγοντάς σας και μπράβο να χαρείτε)...
Όπως ακριβώς τα γίδια/πρόβατα στον τσοπάνη.
Πόση "προβατίνη" έχετε να φάτε ακόμα, καημένοι..
Διάβασέ το όλο »

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

ΠΟΣΟ ΓΕΛΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ!

Ναι σε εσάς το λέω, εσάς ρε που ακούτε τον Καρρά να τραγουδάει τραγούδια που τραγούδησαν ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Ορφέας Περίδης (και άλλοι)... και να "φτιάχνεστε"... και να αρχίζετε τα όπα και αχ και βαχ με τους στίχους.
Σε εσάς ρε, που πριν καμιά δεκαριά (και βάλε) χρόνια σας λέγαμε ελάτε ρε να πάμε να ακούσουμε live τον Μάλαμα και τον Περίδη και απαντούσατε απαξιωτικά "σιγά τις φωνές και σιγά τα τραγούδια που θα πάμε να ακούσουμε, τα φλώρικα τα ποιοτικά σας".
Τώρα "φτιάχνεστε" με την Πριγκιπέσα και άλλα κορυφαία άσματα, αλλά ακούγοντάς τα από τον τραγουδιστή που κατάλαβε οτι τον έχει πάρει η κάτω βόλτα (εδώ και πολλά χρόνια) και τραγουδάει τραγούδια που "ζουν και βασιλεύουν χρόνια τώρα".
Εσείς ήσασταν οι βαρύμαγκες με τα σκυλάδικα και εμείς οι φλωροποιοτικοί.
Αλλά σας το έλεγα από τότε, μια ζωή 10 χρόνια πίσω θα είστε.
Και στην νοημοσύνη και στον ήχο που σας αρέσει να ακούτε (αφού απορρίπτατε κατευθείαν το "ποιοτικό" όπως το λέγατε ενώ εμείς ερχόμασταν να ακούσουμε τα "δικά" σας).
Και για να καταλάβετε τι λέω, λέω οτι αυτά που σας αρέσει να ακούτε τώρα, θα σας άρεσαν και πριν μια δεκαετία αλλά το μικρό μυαλό σας έπραττε οτι του έλεγαν πως είναι must εκείνης της εποχής, (τρομάρα σας).
>
Διάβασέ το όλο »

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΡΕΣ"

Ταξίδευα (με αυτοκίνητο) πρόσφατα με άλλους τρεις ανθρώπους. Όλοι ήμασταν άγνωστοι μεταξύ μας. Λέγοντας άγνωστοι εννοώ ότι δεν ήμασταν φίλοι, ούτε κάναμε ποτέ παρέα μαζί, αλλά γνωριζόμασταν μέσω των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων.
Καθώς περνάμε έξω από μια εκκλησία οι άλλοι τρεις σχεδόν ταυτόχρονα έκαναν το σταυρό τους (σταυρό που λέει ο λόγος βέβαια, γιατί περισσότερο σε παίξιμο μπουζουκιού η σουβλίσματος αρνιού παρέπεμπαν οι κινήσεις τους).
Άρχισα βέβαια να σκέφτομαι τα δικά μου επί του θέματος.
Παρακάτω περνάμε έξω από μία νέα εκκλησία και πάλι τα ίδια (σταυρός-σούβλισμα).
Τελικά έτυχε να περάσουμε από 4 εκκλησίες σε απόσταση 1 χιλιομέτρου. Αυτοί μπροστά και από τις 4 εκκλησίες έκαναν το σταυρό τους, δηλαδή 4 σταυροκοπήματα σε διάρκεια 2 λεπτών περίπου.
Θεωρώντας ότι αυτό που έβλεπα ήταν τουλάχιστον κωμικό, ανοίγω την κουβέντα (δεν κρατιέμαι σε κάτι τέτοια). Εντάξει ρε παιδιά τους λέω, μια δυο φορές να κάνετε το σταυρό σας το θεωρώ νορμάλ, αλλά τέσσερις φορές μέσα σε 2 λεπτά νομίζω ότι δηλώνει άγνοια από μέρους σας (γιατί κάνουμε το σταυρό μας) και το θέαμα που προκαλείτε είναι κωμικό (τουλάχιστον σε εμένα ή σε κάποιους σαν κι εμένα).
“Καλύτερε” (sic) μου λένε, σχεδόν με μια φωνή, το κάνουμε γιατί έτσι δηλώνουμε την πίστη μας στο Θεό, τον ευχαριστούμε για ότι μας προσφέρει (!!!), μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, μπλα μπλα μπλα….Απάντησα ότι καλά κάνετε, αλλά τόσο συχνά νομίζω ότι ούτε ο ίδιος θα το ήθελε και ότι δεν χρειάζεται η δύναμη του Θεού για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, μπορούμε και με τη βοήθεια της λογικής μας να αποφύγουμε κάποιους “πειρασμούς” .
Τέλος πάντων, όπως συνήθως η κουβέντα δεν έβγαλε πουθενά (ούτε για εμένα ούτε για εκείνους. Μετά από διάφορες συζητήσεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής μας η κουβέντα πήγε στο ποδόσφαιρο και το που θα πάμε να δούμε τον αγώνα που έδειχνε η συνδρομητική τηλεόραση.
Οι δύο από τους τρεις συνταξιδιώτες μου προσφέρθηκαν να πάμε σπίτι τους καθώς είχαν συνδρομητική τηλεόραση και δήλωναν με περισσή ικανοποίηση “Έλα μωρέ που θα τους πληρώνω αυτούς 60 ευρώ το μήνα, με 250 ευρουλάκια έχω έναν φίλο που “σπάει” κωδικούς για κάρτες συνδρομητικής, μας δίνει και δορυφορικό πιάτο και αποκωδικοποιητή” και έτσι γλίτωσα εώς τώρα γύρω στα 2000 ευρώ σε 3 χρόνια. Ο έτερος των “τίμιων χριστιανών” συμφωνούσε.
Ώπα ρε χριστιανοί τους λέω, δεν τα γλιτώσατε αλλά κλέψατε την επιχείρηση που μισθώνει αυτή την υπηρεσία. Βέβαια μου απάντησαν με την κλασική απάντηση που δίνει ο έχων λερωμένη τη φωλιά του…”Δεν είναι το ίδιο” …(δε ξέρω γιατί αλλά όταν μου απαντάνε με αυτές τις 4 λέξεις σε κάποιο επιχείρημά μου, εγώ ικανοποιούμαι)…Δεν αναιρεί τα πιστεύω μας αυτή η πράξη…συνέχισαν.
Φτάνοντας κοντά στο σπίτι που θα πηγαίναμε να δούμε τον αγώνα, κάναμε και την κουβέντα για το πόσο τυχεροί θα ήμασταν εάν βρίσκαμε ένα παρκινγκ. Και πάνω στην αγωνία μας για τη θέση παρκινγκ…τσουπ πετάγεται ο οδηγός και λέει “πωπω δόξα το Θεό να ένα μέρος να παρκάρουμε και άνετος παρκάρει το αυτοκίνητο μπροστά σε ράμπα για άτομα με κινητικό πρόβλημα.
Φυσικά δεν είπα τίποτα αυτή τη φορά, θα γινόμουνα σίγουρα ο σπαστικός (ή ο δε ξέρω εγώ τι άλλο της παρέας).
Όλο γέλια και χαρά ανεβήκαμε στο σπίτι να δούμε τον αγώνα.
Φεύγοντας μόνος μου από το σπίτι, αφού τελείωσε και ο αγώνας, σκεφτόμουνα ότι αυτοί θα συζητάνε το πόσο άθεος, άπιστος, αγενής, αντιδραστικός ή κορόιδο είμαι.
Εγώ όμως ένοιωθα ότι ήμουνα πιο “άνθρωπος” (και πάλι) από μερικούς “χριστιανάρες”.
Δε ξέρω εάν έκαναν την προσευχή τους πριν κοιμηθούν ή όταν ξύπνησαν.
Εγώ πάντως δεν την έκανα.
Μάλον αυτοί κοιμήθηκαν ήσυχοι.
Εγώ πάντως σκεφτόμουν…(πάλι).
Διάβασέ το όλο »

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

ΕΚΠΛΗΞΗ!!!

Καιρό είχα να νιώσω θετική έκπληξη για κάτι (όχι ότι την αναζητούσα κιόλας).
Ούτε που φανταζόμουν ότι θα μου την πρόσφερε το internet.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος την έκπληξη μου την δώσατε εσείς καθώς δεν περίμενα ανταπόκριση (τουλάχιστον άμεση).
Ευχαριστώ σας...
Διάβασέ το όλο »

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ!!!

Η απάντηση που δόθηκε από έναν άνθρωπο σε κάποια ερώτηση που του έκαναν, είναι... "Αλλάζει κάθε μέρα και θα ήθελα να νιώσω ποιο θα της πηγαίνει".
Μπορείτε να κάνετε μια προσπάθεια να βρείτε την ερώτηση που έκαναν σε αυτόν τον άνθρωπο και απάντησε τα παραπάνω?



Διάβασέ το όλο »

ΤΙ "ΚΑΚΟ" ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΕΠΤΑΕΤΙΑ 1945-1952?

Πιστεύω ότι "κάτι" κακό "γεννήθηκε" κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης επταετίας, κάτι το οποίο ευθύνεται για το "στραβό" κλίμα μέσα στο οποίο ζούμε σήμερα στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, πιστεύω ότι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά κτλ), φταίνε κατά πολύ μεγάλο ποσοστό μερικοί άνθρωποι (εκατοντάδες) που γεννήθηκαν την επταετία 1945-1952.
Και εξηγούμαι, οι γεννημένοι τα συγκεκριμένα αυτά χρόνια, το 1973-74 ήταν 21-29 χρονών και μερικοί από αυτούς ήταν τότε φοιτητές στα πανεπιστήμια και πολυτεχνεία της χώρας μας.
Σε αυτούς, έλαχε η μοίρα να "ταυτιστούν" με ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της χώρας μας. Την πτώση της χούντας και την "αποκατάσταση" της δημοκρατίας.
Οι τότε 20άρηδες-28άρηδες φοιτητές,
- ήταν αυτοί που πάλευαν για ψωμί, παιδεία, ελευθερία
- ήταν αυτοί που πολεμούσαν (με οποιονδήποτε τρόπο-και καλά έκαναν) τη χούντα
- ήταν αυτοί που ξεσήκωναν (και καλά έκαναν) τον κόσμο να εξεγερθεί
- ήταν αυτοί που απαιτούσαν ισονομία, δουλειά και λεφτά για όλους

Και μετά τι έγινε.......?
Κάποιοι καθαροί και αγνοί (κυριολεκτικά ή μη)) πολιτικοί εκείνης της εποχής, μετά την πτώση της χούντας, εκλήθησαν ή εκλέχθηκαν να βάλουν την Ελλάδα στο σωστό δρόμο. Και αυτοί, ορθώς πράττοντας, σκέφτηκαν να "στελεχώσουν" τα κόμματά τους με άφθαρτους, γεμάτους ιδέες και ζωντάνια και πάνω απ' όλα δημοκράτες νέους, προερχόμενους από τα εξεγερμένα πανεπιστήμια.
Δεν μπορεί, σκέφτηκαν, αυτοί οι φοιτητές που τόσο πολύ μάτωσαν για τη δημοκρατία, γεμάτοι γνώσεις και παιδεία, είναι ότι καλύτερο για τη στελέχωση των κομμάτων μας. Και ξαφνικά (και πολύ σωστά) κάποιες δεκάδες/εκατοντάδες φοιτητές, μετά την αποφοίτησή τους βρέθηκαν να είναι στελέχη κομμάτων, με την προοπτική να περάσουν και να εφαρμόσουν τις δημοκρατικές και τίμιες ιδέες τους, στη διακυβέρνηση της χώρας μας.
Από αυτούς, κάποιες δεκάδες/εκατοντάδες άτομα "κατάφεραν" να σταδιοδρομήσουν μέσα στον πολιτικό χώρο και σήμερα να είναι αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα.

Δηλαδή, σε πάρα πολλούς από εκείνους
- που μάτωσαν ή φέρονται ότι μάτωσαν για την αποκατάσταση της δημοκρατίας
- που ξημεροβραδιάζονταν μέσα στα πανεπιστήμια για τα πιστεύω τους
- που "έσκιζαν τα ρούχα τους" για παιδεία, ελευθερία, δουλειά, ισονομία
- που διακινδύνευαν την ίδια τους τη ζωή,
δόθηκαν (ορθώς) εξουσίες ή πόστα μέσα από τα οποία μπορούσαν να υλοποιήσουν όλα τα υγιή πιστεύω τους για το κοινωνικό καλό.

Αυτοί λοιπόν μεγάλωσαν και σήμερα είναι υπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς, πρόεδροι οργανισμών, διευθυντάδες, καναλάρχες, μεγαλοεκδότες,
Αυτοί είναι που 35 χρόνια πριν έλεγαν άλλα και τώρα (για μια 35ετία) πράττουν άλλα,
Αυτοί είναι που δεν ξέρουν τι να κάνουν τα λεφτά που έχουν βγάλει "πολεμώντας" για τα υγιή πιστεύω που είχαν σαν φοιτητές το 1973-74,
Αυτοί είναι που έχουν βυθίσει την Ελλάδα σε έναν βόθρο,
Αυτοί είναι που "μοχθούν" για το κοινωνικό καλό σήμερα.

Δεν είστε εσείς ΡΕ η γενιά του πολυτεχνείου, δεν σας αξίζει αυτός ο τίτλος
Γενιά του πολυτεχνείου είναι αυτοί που ήταν μαζί σας, στους αγώνες σας τότε το 73 και που σήμερα είναι το ακριβώς αντίθετο από εσάς, δηλαδή οικονομικά ασθενέστεροι και πολύ λιγότερο αναγνωρίσιμοι

Εσείς είστε, για εμένα, το "κακό" της επταετίας 1945-1952.
Διάβασέ το όλο »