Το ερέθισμα για την παρούσα ανάρτηση δημιουργήθηκε όταν συζητούσαμε με μια παρέα για το πως θα μπορούσε να ανακαλυφθεί/δημιουργηθεί ένα τεστ το οποίο θα μπορούσε (σε ανύποπτο χρόνο, δλδ να μην καταλάβει αυτός που "εξετάζεται") να δείξει το βαθμό τιμιότητας, ηθικής και αντίληψης των γεγονότων κάποιου ανθρώπου.
Κύριο θέμα συζήτησης ήταν οι εκλογές που ξανα-πλησιάζουν και η ατιμία-ανηθικότητα των υποψηφίων αλλά και των ανθρώπων/ψηφοφόρων που έχουν δικαίωμα ψήφου και κατα πόσο θα ήταν εφικτό να περάσουν από αυτό το τεστ υποψήφιοι και ψηφοφόροι.
Σε κάποιοα στιγμή, μέσα στο φιλόσοφο περιβάλλον που δημιουργήθηκε περι ηθικής/τιμιότητας και βαθμού/ικανότητας αντίληψης του μέσου ανθρώπου, ακούστηκε και το παρακάτω ανέκδοτο.
Ένα παιδί άκουσε στο δρόμο να αναφέρεται η λέξη "πούστης" και ρώτησε τον πατέρα του τί θα πει η λέξη "πούστης".
- Μπαμπά τι θα πει η λέξη πούστης;
- Θυμάσαι αγόρι όταν ήσουν μικρός και έλειπα για μερικά χρόνια από το σπίτι;
- Ναι!
- Ε λοιπόν εκείνα τα χρόνια ήμουνα στη φυλακή.
Εκεί που λες, δεν υπήρχαν γυναίκες και κάποιος έπρεπε να κάνει τη γυναίκα.
Εγώ ήμουν στο ίδιο κελί με έναν άλλο κύριο και συμφωνήσαμε να ρίχνουμε κορώνα-γράμματα και όποιος έχανε θα έκανε τη γυναίκα για μια εβδομάδα.
Την πρώτη εβδομάδα έχασα στο κορώνα-γράμματα και έπρεπε ο μπαμπάς σου να κάνει τη γυναίκα.
Τη δεύτερη εβδομάδα, πάλι κορώνα-γράμματα, πάλι χάνω και πάλι ο μπαμπας σου έκανε τη γυναίκα.
Την τρίτη εβδομάδα ξαναέχασε ο μπαμπάς σου και ξαναέκανε τη γυναίκα.
Την τέταρτη εβδομάδα όμως, έτυχε στον άλλον κύριο να κάνει τη γυναίκα. Αλλά αυτός δεν δέχτηκε να την κάνει. Ε, αυτός είναι ο πούστης!
Όλοι μα όλοι γελάσαμε με το συγκεκριμένο ανέκδοτο.
Το παράδοξο της υπόθεσης ανακαλύφθηκε στην πορεία καθώς αντιληφθήκαμε οτι γελούσαμε για διαφορετικό λόγο ο καθένας.
Οι περισσότεροι γέλασαν σκεπτόμενοι οτι ο μπαμπάς ήταν ο πούστης του ανέκδοτου και "προσπαθούσε να κρύψει" την ιδιαιτερότητά του υποδεικνύοντας τον άλλον για πούστη.
Οι λιγότεροι γέλασαν σκεπτόμενοι το πόσο δίκιο είχε ο μπαμπάς με την εξήγηση που έδωσε στο παιδί του.
Περιττό να σας πω για το αν ανήκα στους περισσότερους ή στους λιγότερους.
(Πάντα ανήκω στους λιγότερους, ακόμα και μόνος πολλές φορές).
Αφού παρεξηγηθήκαμε για λίγο μεταξύ μας (οι περισσότεροι με τους λιγότερους) και αφού αρκετοί από τους περισσότερους είτε άλλαξαν γνώμη είτε την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια, καταλήξαμε στο συμπέρασμα οτι το συγκεκριμένο ανέκδοτο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο τεστ που λέγαμε στην αρχή της ανάρτησης, σαν ένδειξη του πόσο ήθος ή/και αντίληψη των γεγονότων έχει κάποιος άνθρωπος.
Συνεχίσαμε να φιλοσοφούμε για αρκετή ώρα επάνω στο συγκεκριμένο θέμα και συνεχώς καταλήγαμε στο ίδιο αποτέλεσμα.
Όταν ο κόσμος καταλάβει ποιος πραγματικά είναι ο πούστης στο ανέκδοτο, αυτό θα είναι μια ένδειξη οτι ο κόσμος αποκτά σιγα-σιγά κριτική σκέψη, ήθος, πραγματική αντίληψη των όσων συμβαίνουν γύρω του και οτι δεν κοιτάει το δέντρο αλλά το δάσος.
Προφανώς για μερικούς δεν λέει τίποτα αυτή η ανάρτηση.
Για μένα όμως σίγουρα αποτελεί ένδειξη για το χαρακτήρα του άλλου.
Το ερώτημα πάντως μένει.
Ποιος είναι τελικά ο πούστης ρε παιδιά;
Υ.Γ. Δεν είμαι πούστης, ούτε έχω κάποιο πρόβλημα μαζί τους.