Η αναφορά ενός ηλιθίου για τα λόγια ενός ευφυούς ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ακριβής, επειδή υποσυνείδητα μεταφράζει αυτό που ακούει σε κάτι που μπορεί να καταλάβει.

Bertrand Russell

Το να φαίνεσαι ηλίθιος στα μάτια ενός βλάκα, είναι μια ηδονή υψηλής αισθητικής .
George Courteline


ΘΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ; ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ (email): kaliteross@gmail.com

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

ΑΧΡΗΣΤΕΣ - ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Αρχίζοντας θα ήθελα να επισημάνω την αναγκαιότητα της ύπαρξης και της συνέχισης διαφόρων παραδόσεων. Οι παραδόσεις μας βοηθάνε να γίνουμε σοφότεροι ως προς την ιστορία μας και τις "ιδιαιτερότητες" ενός τόπου. Σαφώς και γουστάρω τις παραδόσεις, τα παραδοσιακά έθιμα. 'Οπως και να το δούμε βοηθάνε στην κουλτούρα μας.
Όμως έχω πολλές ενστάσεις για κάποια "έθιμα-παραδόσεις" για τα οποία δεν καταλαβαίνω το λόγο ύπαρξής τους.
Πρώτα απ' όλα δεν καταλαβαίνω την τέλεση κάποιου μνημόσυνου όταν αυτό συνοδεύεται από την πρόσκληση δεκάδων ανθρώπων σε αυτό (πέρα των συγγενών). Άντε να γίνει ένα κλειστό-οικογενειακό μνημόσυνο με τους κοντινούς συγγενείς, αν και αυτό το βρίσκω πάλι τραβηγμένο καθώς οι συγγενείς στην ουσία κάνουν κάθε μέρα μνημόσυνο για τον άνθρωπο που έχασαν.
Γιατί ρε φίλε κάνεις μνημόσυνο σε κάποιον και με καλείς;
Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.
Γιατί θέλεις να μαζέψεις κόσμο στο μνημόσυνο για τον άνθρωπο που χάθηκε;
Τι θέλεις να πεις ή να δείξεις με την παρουσία πολύ κόσμου;
Η κατάσταση νομίζω οτι ξεφεύγει από κάθε λογική όταν εγώ δεν έρχομαι στο μνημόσυνο που με κάλεσες και μετά ακούω κάθε λογής βλακεία-ασυναρτησία για τη μη παρουσία μου.

Συνεχίζοντας, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ακολουθήσει γλέντι μετά από τη βάπτιση ενός παιδιού. Ωραία, πάμε στην εκκλησία, δίνουμε όνομα στο παιδί, δεχόμαστε τις ευχές, κερνάμε και ένα γλυκάκι στους παρευρισκόμενους, όλα όμορφα και καλά μέχρι τώρα.
Το γλέντι μετά για ποιον ακριβώς λόγο γίνεται;
Τι θέλουμε να δείξουμε με την πράξη μας αυτή;

Πιστεύω οτι και οι δύο προαναφερθείσες συναθροίσεις (μνημόσυνο και γλέντι βάπτισης) ήταν δικαιολογημένες πριν 30-40 χρόνια, καθώς ήταν ένας τρόπος συνεύρεσης αφού πριν τόσα χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν τίποτα να κάνουν πέρα από τη δουλειά τους.
Για το γλέντι στα βαφτίσια ένας λόγος παραπάνω αφού οι δυνατότητες/ευκαιρίες τότε για μαζική διασκέδαση ήταν περιορισμένες εώς ανύπαρκτες και κάποιο τέτοιο γεγονός βοηθούσε στο να μαζευτούν και να γλεντήσουν πολλοί άνθρωποι μαζί.
Αλλά όλα αυτά, τότε.
Τώρα γιατί γίνονται;
Ποιες ανάγκες καλύπτονται με την πράξη μας αυτή;

Δύο απορίες σχετικά με το θέμα.
α) Γιατί κάνουμε μνημόσυνο στις 3 μέρες, στις 9 μέρες, στις 40 μέρες, στους 6 μήνες, στους 12 μήνες;
β) Γιατί μερικοί γονείς κλαίνε από συγκίνηση όταν βαπτίζουν τα παιδιά τους;

Υ.Γ. Θα έγραφα και για το γλέντι του γάμου αλλά εκεί δικαιολογώ τους γονείς μιας και έχουν δικαίωμα να κάνουν αυτοί το γλέντι για την χαρά (την όποια) που τους δίνουν τα παιδιά τους.
Διάβασέ το όλο »

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Με την παρούσα ανάρτηση θα αναφερθώ αποκλειστικά στους επόμενους πολιτικάντηδες που θα απαρτίζουν (κατά πλειοψηφία και όσο θα υπάρχει το φαινόμενο του δικομματισμού) τα μελλοντικά κοινοβούλια της χώρας μας. Δηλαδή στην επόμενη γενιά πολιτικάντηδων που θα μας κυβερνάνε.
Από την ενημέρωση και τις γνώσεις που αποκτώ μέσω των Μ.Μ.Ε, των blogs και γενικά της ζωής καταλήγω στο συμπέρασμα οτι τα επόμενα κοινοβούλια θα αποτελούνται από τους εξής/παρακάτω πολιτικάντηδες.

Πρώτοι και καλύτεροι οι γόνοι των σημερινών πολιτικάντηδων. Βλέπουμε και μαθαίνουμε συνέχεια για παιδιά των σημερινών μας πολιτικών που όλως τυχαίως και αφού έκαναν τόσες σπουδές, αφού σκέφτηκαν για το μέλλον τους, αφού "έβαλαν κάτω" τις γνώσεις που απέκτησαν και την ποιότητα του μυαλού τους κατέληξαν (με βαριά καρδιά) στο συμπέρασμα οτι το μέλλον τους και η "ολοκλήρωσή" τους σαν άτομα/προσωπικότητες είναι στην πολιτική. Έρχονται βέβαια και οι "ευλογίες" και η "μασημένη τροφή" από τους γονείς τους και δένει θαυμάσια το γλυκό.

Δεύτεροι και καλύτεροι οι γόνοι διάφορων μεγαλοεργολάβων, μεγαλοδικηγόρων, μεγαλοδημοσιογράφων, μεγαλοεκδοτών και γενικά γόνοι "μεγάλων" οικογενειών της χώρας που οι γονείς έχουν "φροντίσει" για το πολιτικό μέλλον των κανακάρηδών τους. Και εδώ "όλως τυχαίως" οι γονείς αυτών των παιδιών είναι όλοι μια οικογένεια μεταξύ τους ή με τους σημερινούς πολιτικάντηδες καθώς συνδέονται μεταξύ τους είτε με κοντινές/μακρινές συγγένειες είτε με κουμπαριές.

Τρίτοι και καλύτεροι, θα είναι "μη γόνοι" μεν, χειραγωγούμενα ανθρωπάκια δε. Αναφέρομαι στους "απλούς" φοιτητές μας. Αυτοί (όχι όλοι, για ένα μικρό ποσοστό - αυτοί που θα γίνουν πολιτικάντηδες - μιλάμε) εντάσσονται στην αρχή σε κάποιες από τις φοιτητικές νεολαίες (δαπ, πασπ κατα κύριο λόγω) έχοντας (συνήθως) αγνές προθέσεις. Όσο όμως αρχίζει να γίνεται σ' αυτούς πιο ορατό το "μέλι" (σε συνδυασμό με την "ελαφριά" τους συνείδηση/ανθρωπιά/προσωπικότητα) τόσο πιο πολύ τείνουν στην έννοια εκκολαπτόμενοι πολιτικάντηδες. Αυτοί οι φοιτητές αρχίζουν να απολαμβάνουν προνόμια όπως
α) ανώδυνα/αναίμακτα περάσματα των μαθημάτων τους στα πανεπιστήμια
β) έτοιμες εργασίες από τους προκατόχους τους
γ) εύκολα πτυχία (με την έννοια οτι δεν θα ματώσουν/αγχωθούν να το πάρουν)
δ) έτοιμα μεταπτυχιακά (χωρίς να πατήσουν καν σε μαθήματα, εκδούλευση)
ε) τσάμπα εκδρομές, event, πάρτυ (τα κόμματα μεριμνούν γι αυτό)
στ) μηδαμινές εώς ανύπαρκτες στρατιωτικές θητείες
ζ) άμεσο "βόλεμα" (εάν το θέλει ο φοιτητής) σε κάποια καλή δουλειά (και όχι με την πραγματική έννοια της δουλειάς)

Οι 250 με 270 μελλοντικοί βουλευτές θα προέρχονται από τις τρεις πιο πάνω κατηγορίες ανθρώπων. Μια ζωή στο βόλεμα, στην εύκολη λύση, στη "σιγουριά" και στην καλοπέραση θα είναι όλοι αυτοί μέχρι να γίνουν πολιτικοί-βουλευτές.
Θα έχει ιδρώσει ο κώλος κανενός από αυτούς;
Θα έχει κάνει κανείς το σκατό του παξιμάδι;
Υπάρχει σωτηρία μ΄αυτούς στη βουλή;
Διάβασέ το όλο »